"การปกป้องพวกพ้องที่เรารักนั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย
ขอให้เจ้าจงอย่าพบเจอกับความเศร้าโศกเหมือนกับข้า" 
  
เมื่อตอนยังเด็ก ข้าค้นพบอาวุธสุดเจ๋งในคลังสมบัติของท่านพ่อ! 
แต่ขณะที่กำลังจับๆ อยู่นั้น ไม่รู้ว่าไปพลาดกดอะไร จู่ๆ ก็มีฉมวกพุ่งออกมา
แล้วตอนนั้นก็ดันเป็นตอนที่ท่านพ่อเปิดประตูเข้ามาในคลังเสียด้วย..
ช่างเป็นความทรงจำที่ข้าไม่อยากจะนึกถึงเลยจริงๆ
ฉมวกได้พุ่งเข้าแทงสีข้างของท่านพ่ออย่างจัง...
ข้าเข้าไปโอบกอดท่านพ่อที่ร่างกายชุ่มไปด้วยเลือด และร้องไห้อย่างหนัก
แต่ท่านพ่อกลับไม่ได้ดุด่าว่ากล่าวอะไร เพียงแต่ลูบหัวข้าเบาๆ เท่านั้น
  
"เมื่อมีอาวุธอยู่ในมือ ก็จงเตรียมใจไว้ว่าจะต้องมีผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ
หากเจ้าไม่อยากให้ใครต้องบาดเจ็บด้วยน้ำมือของเจ้า ก็จงอย่าแม้แต่จะถืออาวุธ
แต่หากเป็นเช่นนั้น เจ้าก็จะไม่สามารถปกป้องพวกพ้องที่รักได้เช่นกัน" 
  
ข้าในตอนนั้น ยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจคำพูดเหล่านั้น
เพราะตัวข้าเคยชินกับการเป็นฝ่ายถูกปกป้องเสียมากกว่า
และการที่ข้าทำให้ท่านพ่อต้องบาดเจ็บด้วยมือของข้าเอง ก็ทำให้ข้าตกใจเสียแทบแย่แล้ว
  
รวมถึงในวันเกิดอายุครบ 15 ปี วันที่ข้าจากบ้านมาก็เช่นกัน
พวกพ้องที่ข้ารัก? สิ่งที่อยากปกป้อง? เหอะ ของแบบนั้นไม่มีหรอก 
แค่ปกป้องตัวข้าเองให้ได้ก็เพียงพอแล้ว 
อ้อ ต้องปกป้องเหล่าสมบัติมากมายบนเรือด้วยสินะ 
  
แต่อยู่มาวันหนึ่ง ข้าก็ได้พบกับเจ้าพวกสหายเหล่านี้
ที่เข้ามาทำให้ทุกแนวคิดและการใช้ชีวิตของข้าพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ
เหล่าตัวแสบที่ไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น แม้แต่โจมตีเรือของอีกาดำก็ทำมาแล้ว
แถมยังส่งเสียงดังยิ่งกว่าเหล่านกนางนวลในโอคิลลูอาเสียอีก
แม้ว่าเจ้าพวกนี้จะเคยเป็นศัตรูของข้า.. แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงละสายตาไปไม่ได้เลย
  
ข้าได้พบกับสหายเหล่านี้อีกครั้ง ในตอนที่กำลังทะเลาะกับกลุ่มโจรสลัดกลุ่มอื่น 
เอาแต่ร้องคิ๊กๆๆ และโมโหที่เห็นเพื่อนถูกทำร้าย
ภาพที่เจ้าพวกนั้นวิ่งเข้าหาศัตรู ถึงแม้จะมีจำนวนน้อยกว่ามากก็ตาม มันช่าง.. ให้ความรู้สึกประหลาดพิลึก
ตอนที่บุกเรืออีกาดำก็เช่นเดียวกัน 
เจ้าพวกนี้พร้อมที่จะวิ่งเข้าใส่ทันทีถ้าเพื่อนได้รับบาดเจ็บ แม้จะเป็นน้ำหรือไฟก็ไม่หวั่น
หลังจากที่ถูกโจมตีกลับอย่างหนัก ก็ตะโกนว่า "รอก่อนเถอะ! ครั้งหน้าพวกข้าจะกลับมาแก้แค้น!" แล้วจากไปยังถิ่นที่อยู่ของตน
ตัวข้าก็แล่นเรือตามเจ้าพวกนั้นไป ราวกับต้องมนต์อะไรบางอย่าง
  
ข้าจอดเรือใกล้ๆ ถิ่นที่อยู่ของเจ้าพวกนั้น
แล้วมองดูแสงจันทร์ที่สาดส่องกระทบคลื่นน้ำทะเล
พลางคิดหาสาเหตุที่ข้าไม่สามารถละสายตาจากเจ้าพวกนั้นได้
อาจเป็นเพราะการได้เห็นความต้องการช่วย 'เพื่อน' ทั้งๆ ที่รู้ว่าจะพ่ายแพ้แน่นอน
ถ้าเจ้าพวกนี้เป็นเพื่อนกับข้า เจ้าพวกนี้จะโมโหและทำทุกอย่างเพื่อข้าด้วยไหมนะ?
ข้าครุ่นคิดอยู่ตลอดทั้งคืน จนในที่สุด ข้าก็ตัดสินใจ
ข้าจะทำให้เจ้าพวกนี้มาเป็นสหายของข้าให้ได้!
  
เมื่ออาทิตย์ขึ้น ข้าจึงนำเรือมุ่งหน้าสู่ถิ่นที่อยู่ของเจ้าพวกนั้น
หากบอกว่าไม่กังวลเลย ก็คงเป็นการโกหกล่ะนะ
เพราะนี่เป็นการไปขอใครสักคน ให้มาเป็นสหายครั้งแรกในชีวิตของข้า
ข้ากลั้นใจ และตะโกนออกไปว่า
  
"เหล่าสหาย! จงขึ้นเรือมากับข้า!" 
  
ข้าตื่นเต้นมากเกินไป เรือก็เลยไปกระทบเข้ากับบางส่วนของเกาะ...
แต่ภาพนั้นคงจะดูเท่มากในสายตาของเจ้าพวกนั้น
พวกมันไม่แม้แต่จะโจมตี แถมพากันขึ้นเรืออย่างตื่นเต้น แล้วยอมรับข้าให้เป็นหัวหน้าแต่โดยดี
ฮะฮ่า! ช่างน่าเอ็นดูอะไรเช่นนี้
  
แม้ว่าในวันนี้ พวกเราได้แยกจากกันมาเป็นเวลากว่า 10 ปีแล้วก็ตาม
เหล่าสหายก็ยังคงชื่นชอบในตัวข้าอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
ข้าไม่เคยได้รับความรักที่ไม่มีเงื่อนไขแบบนี้มาก่อน แม้แต่จากท่านพ่อของข้าก็ตาม
ข้าเพิ่งจะเข้าใจคำพูดที่ท่านพ่อกล่าวไว้ตอนที่ข้ายังเด็ก
ข้าจะถืออาวุธไว้ เพื่อปกป้องพวกเจ้า 
เพราะฉะนั้น เราจะอยู่เคียงข้างกันต่อไปใช่ไหม? 
  
"เหล่าสหายที่น่ารักของข้า!
จงตามหลังข้ามา แล้วกระหน่ำยิง!"

'บูคาร์นิเออร์' ผู้ที่ได้ครอบครอง 'แพทราก้า' พร้อมแล้วที่จะยืนหยัดบัญชาการสนามรบ ร่วมกับกลุ่มโจรสลัดปลาจ๋อมจ๋อม เพื่อปกป้องฐานบัญชาการของกลุ่มโจรสลัดปลาจ๋อมจ๋อม จากเหล่าอันธพาลในมหาสมุทร

อาชีพใหม่ผู้มาพร้อมกับอาวุธที่แฝงไปด้วยหมอกหนาโอบล้อมรังอีกาดำ อย่าง 'แพทราก้า'
สามารถเข้าประชิดศัตรูด้วยการปล่อยหมอกทึบปกคลุม แล้วใช้ดาบในการตัดเฉือน
และยังสามารถโจมตีศัตรูที่อยู่ไกลด้วยฉมวก โดยแรงจากฉมวกจะดึงศัตรูเข้ามาในกลุ่มหมอก แล้วทำให้สิ้นพลัง

นอกจากนี้ ในฐานะหัวหน้าผู้เป็นที่รัก เธอสามารถออกคำสั่งไปยังกลุ่มโจรสลัดปลาจ๋อมจ๋อมได้อีกด้วย
พวกนี้จะเตรียมปืนใหญ่ให้พร้อม รอคำสั่งจาก 'บูคาร์นิเออร์' เพื่อยิงปืนใหญ่ถล่มศัตรู
อีกทั้งยังอาจปรากฎตัวแบบเซอร์ไพรส์ ในสถานการณ์ที่เหมาะสม เพื่อสร้างกลยุทธ์หลากหลาย
ให้ 'บูคาร์นิเออร์' สามารถบัญชาการรบได้อย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

ศัตรูที่เผชิญหน้ากับ 'บูคาร์นิเออร์' ที่ได้รับการสนับสนุนชั้นยอดจากเหล่าสหายกลุ่มโจรสลัดปลาจ๋อมจ๋อม
จะไม่สามารถหลุดพ้นจากกลุ่มหมอกได้ 

ทักษะแรกคือ 'แพทราก้าสะท้านคลื่น'
'แพทราก้าสะท้านคลื่น' เป็นทักษะที่บรรจุฉมวกในแพทราก้า แล้วยิงต่อเนื่องอย่างรวดเร็ว
และสามารถใช้ทักษะ 'เติมกระสุน' เพื่อเพิ่มเป้าหมายโจมตี และสร้างความเสียหายรุนแรงแก่ศัตรูได้อย่างรวดเร็ว
นอกจากนี้ เมื่อเรียนรู้ทักษะ 'กระแส : แพทราก้าฝ่าธรณี' แล้ว จะเพิ่มการโจมตี 1 ครั้ง และเคลื่อนที่โจมตีซ้ายขวาได้


ทักษะที่สองคือ 'เติมกระสุน'
'เติมกระสุน' เป็นทักษะเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีครั้งถัดไป โดยการเรียกคืนฉมวกที่ใช้ไปแล้วให้กลับมา
เมื่อใช้ทักษะ 'เติมกระสุน' แล้วใช้ทักษะที่มีการยิงฉมวก
จะเสริมประสิทธิภาพทักษะนั้น โดยการเพิ่มจำนวนโจมตี, ขอบเขต และความเร็วโจมตีได้
และเมื่อเรียนรู้ทักษะ 'กระแส : เติมกระสุนรวดเร็ว' ก็จะสามารถเคลื่อนที่ทันทีแล้วใช้ทักษะ ในขณะที่ใช้ทักษะอื่น
ซึ่งเป็นประโยชน์ในการหลบหลีกหรือไล่ล่าศัตรูนั่นเอง


ทักษะที่ี่สามคือ 'แพทราก้าแหวกทะเล'
'แพทราก้าแหวกทะเล' เป็นทักษะที่สามารถวิเคราะห์ตำแหน่งของศัตรู แล้วโจมตีด้วยการยิงฉมวกออกไป
สามารถสร้างความเสียหายรุนแรงแก่ศัตรูได้ในครั้งเดียว
เมื่อเรียนรู้ทักษะ 'กระแส : เน้นเป้าหมาย' แล้วแตะปุ่มทักษะค้างไว้ จะสามารถเพิ่มความเสียของทักษะ 'แพทราก้าแหวกทะเล' ได้
พร้อมปรับใช้ผลของทักษะ 'เติมกระสุน' เพื่อสร้างความเสียหายรุนแรงต่อศัตรู

ทักษะสุดท้ายคือ 'กลุ่มโจรสลัดปลาจ๋อมจ๋อม'
ทุกครั้งที่ 'บูคาร์นิเออร์' ใช้ทักษะครบ 3 ครั้ง จะใช้ MP ในการอัญเชิญกลุ่มโจรสลัดปลาจ๋อมจ๋อม
ซึ่งกลุ่มโจรสลัดปลาจ๋อมจ๋อมที่ถูกอัญเชิญนั้น จะใช้ปืนใหญ่โจมตีศัตรูให้

ลูกปืนพิเศษของกลุ่มโจรสลัดปลาจ๋อมจ๋อม จะมีผลที่แตกต่างกันตามแต่ละสี ดังต่อไปนี้
 
ลูกปืนใหญ่สีแดง : สร้างความเสียหายไฟไหม้แก่ศัตรู
ลูกปืนใหญ่สีฟ้า : ลดพลังป้องกันของศัตรู
ลูกปืนใหญ่สีเหลือง : ลดพลังโจมตีของศัตรู 
ลูกปืนใหญ่สีรุ้ง : ปรับใช้ผลลูกปืนใหญ่สีแดง, สีฟ้า, สีเหลืองทั้งหมด